Chociaż nie mam wystarczającej wiedzy, aby dać ci wykres, o który prosiłeś, mogę zrobić ogólny przegląd metod powszechnie stosowanych w modelowaniu RC do produkcji płatowców.

Muszę zacząć od tego : Prawie wszystkie z nich mają zastosowanie do statków powietrznych o dowolnej wielkości. Trudno nawet powiedzieć, co jest lepsze, wszystkie są po prostu różne . Tak więc, bez zbędnych ceregieli, lista:

• Wytłaczana pianka polimerowa. Z tego wykonuje się większość modeli produkowanych na rynku. Proces produkcyjny obejmuje formy obrabiane CNC, specjalne maszyny do wytłaczania i dużo pieniędzy wydanych z góry. Jednak modele mogą mieć dowolny kształt, jaki można sobie wyobrazić, są dość trwałe, lekkie (choć nie najlżejsze) mają doskonałą aerodynamikę, a koszt jednostkowy jest tani, gdy już zaczniesz. Części nośne są zwykle wzmocnione / usztywnione wkładkami z włókna węglowego, chociaż drewniane wzmocnienia nie są rzadkością. Istnieje kilka rodzajów pianki, których można użyć, a każdy z nich ma inną charakterystykę.
• Pianka polimerowa na gorąco. Jest to samodzielna metoda tworzenia płaszczyzn piankowych, chociaż niektóre dostępne w handlu płaszczyzny używaj go również. Obejmuje drut oporowy, który jest podgrzewany prądem i służy do cięcia bloku pianki w pożądany kształt za pomocą łuku lub innego urządzenia, które utrzymuje drut pod napięciem. Podobnie jak w przypadku płaszczyzn z wytłaczanej pianki, sekcje nośne są zwykle wzmacniane włóknem węglowym w celu zwiększenia sztywności. Można stosować te same rodzaje pianek, co przy wytłaczaniu. Dostępne kształty są ograniczone przez to, co można osiągnąć za pomocą prostych cięć, chociaż złożone kształty można tworzyć, sklejając ze sobą prostsze sekcje. Zobacz ten film, aby zapoznać się z omówieniem tego procesu. Czasami (przez większość czasu?) Tylko płat skrzydła jest cięty drutem, podczas gdy reszta samolotu jest wytwarzana innymi metodami. Samoloty wykonane tą metodą są często pokryte folią termokurczliwą, aby zwiększyć sztywność i trwałość.
• Składane płaskie materiały. Samoloty mogą być wykonane z różnych materiałów arkuszowych poprzez cięcie, bigowanie i składanie w kształty, które są następnie sklejane. Materiały obejmują między innymi płytę piankową (pianka między dwiema warstwami papieru / cienkiej tektury), depron (płaskie arkusze pianki), tekturę falistą, a nawet papier. Najprostsze modele można nawet wykonać bez składania, po prostu wycinając wymagany kontur z płaskiego arkusza, podczas gdy zaawansowane konstrukcje mają gładkie zakrzywione powierzchnie. Samoloty wykonane tą metodą, zwykle niezbyt eleganckie, latają zaskakująco dobrze i są bardzo wytrzymałe! Większość z nich wynika jednak z faktu, że są one również niezwykle lekkie jak na swój rozmiar. W każdym razie płaszczyzna z płyty piankowej (lub tektury lub depronu) jest bardzo łatwa do zbudowania lub naprawienia i wymaga do tego minimalnych narzędzi (noża, linijki, kleju). Ten typ konstrukcji jest niezwykle popularny w społeczności RC ze względu na prostotę i niską cenę. Najbardziej znanym zwolennikiem modeli składanych jest firma Flite Test, która publikuje bezpłatne plany dla wszystkich swoich modeli. Istnieją również niezliczone plany dotyczące złożonych samolotów na różnych forach RC.
• Drewno i film. To jest metoda „oldschoolowa”. Jest bardzo podobna do metod stosowanych do budowy wczesnych pełnowymiarowych samolotów i polega na zbudowaniu drewnianego „szkieletu” samolotu z precyzyjnie wyciętych cienkich kawałków drewna (zwykle balsy) i przykryciu go specjalną powłoką termokurczliwą. folia tworząca powierzchnię płata. Ta metoda zajmuje dużo czasu i pracy i polega na cięciu i sklejaniu setek drewnianych elementów. W wyniku tej metody powstają lekkie, mocne i sztywne płatowce, które mimo to mogą być kruche, jeśli zostaną uderzone w niewłaściwy sposób podczas zderzenia, a ich naprawa będzie czasochłonna. Chociaż obecnie jest mniej powszechna, ta metoda budowy pozostaje umiarkowanie popularna, z dużą różnorodnością planów dostępnych online.
• Kompozyty z włókna szklanego i włókna węglowego. Podczas gdy rury, paski i arkusze węglowe są szeroko stosowane razem ze wszystkimi metodami konstrukcyjnymi omówionymi powyżej, aby zwiększyć wytrzymałość mechaniczną i sztywność w krytycznych punktach do słabszej lub bardziej elastycznej materiału, niektóre płatowce są zbudowane w całości z kompozytów. Jest to prawdopodobnie najbardziej zaawansowana technologicznie i zdecydowanie najbardziej wydajna (jeśli wykonana prawidłowo) metoda konstrukcji spośród omawianych tutaj. Jest to również najdroższy, na jednostkę, choć nie zbliża się do pianki ekstrudowanej pod względem początkowych kosztów konfiguracji, a zatem jest w zasięgu hobbystów, którzy chcą wykonać tylko niewielką liczbę kopii swojego projektu. Stworzenie płatowca z włókna szklanego lub węglowego wymaga wykonania formy o pożądanym kształcie, dokładnego ułożenia włókna, namoczenia (lub impregnacji ) żywicy i utwardzenia pod ciśnieniem, zazwyczaj za pomocą pompy próżniowej, w celu uzyskania upewniając się, że absolutne minimum tej żywicy faktycznie pozostaje w części. Potem następuje szlifowanie, polerowanie i montaż części. Włókno węglowe, gdy jest odpowiednio wykonane, jest niezwykle mocne, ale lekkie i jest używane w szybowcach termicznych o wysokich osiągach i innych samolotach, które muszą wytrzymywać ekstremalne siły, a jednocześnie być tak lekkie, jak to tylko możliwe. Chociaż takie samoloty są mocne, często trudno je naprawić, gdy się zepsują (przynajmniej bez uszczerbku dla ich pierwotnej wytrzymałości i lekkości). Włókno szklane, choć nieco przestarzałe, jest nadal popularnym wyborem w przypadku większych samolotów, ponieważ jest znacznie tańsze i łatwiejsze do naprawienia. Czasami na samolotach wykonanych z innych materiałów można znaleźć wzmocnienia z włókna szklanego formowane samodzielnie, które zwykle są wykonywane przez układanie włókien bezpośrednio na kadłubie, co eliminuje potrzebę stosowania formy.